اختلالی است در آن مقداری مایع بطور غیرعادی در ریه ها تجمع می یابد.
علل:
بیماری های قلبی،تنفس گازهای تحریك كننده،مصرف زیاد از حد یا سریع پلاسما،آلبومین،خون كامل و مایعات داخل وریدی و بدنبال مسمومیت با مواد مخدر و باربیتوراتها.
عوامل تشدید كننده:
سن بالای 60 سال استرس،حمله قلبی اخیر،فشار خون بالا یا هر نوع بیماری قلبی، چاقی، استعمال دخانیات ،خستگی.
پیشگیری:
در صورت وجود هر گونه بیماری قلبی،اقذام فوری جهت درمان به منظور پیشگیری از تشدید علائم نارسایی قلبی ضروری است.
درمان:
درمان ادم ریه باید خیلی سریع و اورژانسی انجام شود زیرا در غیر این صورت بیمار در اثر خفگی و كاهش اكسیژن فوت می كند بطور كلی درمان شامل:كاهش نمك رژیم غذایی،ترك استعمال دخانیات،حفظ وزن در حد مطلوب،استراحت كافی و تجویز داروهای مربوطه می باشد.
اهداف درمان ادم ریه شامل ایجاد آرامش جسمی و روانی،بهبود تبادلات گازی برای تشخیص هیپوكسی،كاهش حجم خون در گردش،كاهش بازگشت وریدی و بهبود عملكرد قلبی-عروقی است.
مراحل درمان –مراقبت های پرستاری
- وضعیت بیمار:استفاده از وضعیت صحیح بدنی به كم كردن بازگشت خون وریدی كمك می كند.بیمار روی لبه تخت بنشیند و پاها را از كنار تخت آویزان كند.این وضعیت فورا بازگشت وریدی را كم می كند(كاهش پره لود)و برون ده بطن راست و پر خونی ریه ها را كاهش می دهد.اگر بیمار نتواند بنشیند یا نیمه نشسته در بستر قرار می دهیم تا بتواند راحت تر نفس بكشد.
- تجویز اكسیژن:اكسیژن با غلظت كافی برای رفع كمبود اكسیژن و تنگی نفس تجویز می شود.بهتر است حدود 10-8 لیتر اكسیژن در دقیقه با ماسك(غلظت حدود 60-40%)به بیمار تجویز شود.كنترل اكسیژناسیون یا اندازه گیری گازهای خون شریانی و پالس اكسی متری انجام شود.هدف رساندن فشار اكسیژن خون شریانی به حدود 60 میلی متر جیوه یا بیشتر می باشد.در صورت ادامه كاهش اكسیژن و تشدید آن برای بیمارلوله گذاری داخل تراشه انجام می شود.بیمار به دستگاه تهویه مكانیكی با فشار مثبت متصل شده و اكسیژن با غلظت 100% به بیمار داده می شود.تهویه با فشار مثبت سبب كم شدن بازگشت وریدی شده و از طرف دیگر سبب رانده شدن اكسیژن با فشار بیشتر به طرف آلوئل ریه می شود كه این فشار بالا در آلوئل های ریه سبب جلوگیری از ورود مایع سرم از مویرگ ریوی به آلوئل ها می شود.همچنین مایع را از آلوئل ها به مویرگ های ریوی می راند.
فشار مثبت در انتهای بازدم(PEEP)در كم كردن بازگشت وریدی،پایین آوردن فشار مویرگی ریه و بهبود اكسیژناسیون مؤثر است.
موقع استفاده از دستگاه تهویه با فشار مثبت باید توجه شود كه بیمار دچار شوك نباشد زیرا باعث كاهش بازگشت وریدی شده و شوك را تشدید می كند. - دیورتیك ها:برای كاستن از اضافه حجم خون در گردش و تجمع مایعات در ریه ها استفاده می شود و فوروزماید به مقدار 40-100میلی گرم از راه وریدی تزریق می شود.علاوه براثر دیورتیك،سبب اتساع وریدها و كاهش بازگشت خون وریدی به قلب می شود كه این اثر قبل از اثر دیورتیك ها آن ایجاد می شود(معمولا اتساع وریدها در 5دقیقه اول و اثر دیورز حدود 30 دقیقه بعد ایجاد می شود)با توجه به مكانیسم اثر دارو،تنگی نفس به سرعت رفع شده و پر خونی ریه كاهش می یابد.
بدلیل حجم زیاد ادراربعداز تجویز دیورتیك ها استفاده از كاتترادراری ماندنی لازم می باشد.باید مراقب كاهش فشارخون –افزایش ضربان قلب و كاهش برون ده ادراری باشیم كه از نشانه های شوك می باشد . سطح الكترولیت ها (خصوصا NA,K ( مرتب كنترل شود. - مورفین:این دارو سبب كاهش اضظراب بیمار –تسكین درد-رفع تاكی كاردی-كاهش بازگشت وریدی به قلب و كاهش نیاز به اكسیژن بدن می شود.
چون احتمال ایجاد دپرسیون تنفسی معمولا 10دقیقه پس از تجویز وریدی آن وجود دارد لذا دوز بعدی نباید زودتر از 10دقیقه تجویز شود. آنتی دوت(مهاركننده ) مورفین نالوكسان میباشد.
نكته: باید توجه داشت كه در موارد افزایش فشارخون – شوك كاردیوژنیك –انسدادمزمن ریوی-سكته مغزی از مورفین استفاده نمی شود. - افزایش دهنده های قدرت انقباضی قلب: برای بالا بردن قدرت ضربان های قلب داروهایی مانند دیژیتال-دوپامین-دوبوتامین- برای افزایش قدرت انقباضی عضله قلب و در نتیجه افزایش برون ده بطن چپ استفاده می شوند.
افزایش برون ده قلبی سبب تشدید دیورز و كاهش فشاردیاستولیك قلب می شود. به این ترتیب فشار مویرگی ریه و نشت مایع به داخل آلوئول ها كاهش می یابد.
نكته:تجویزدیژیتال در بیماران مبتلا به سكته قلبی ناگهانی با احتیاط زیاد انجام گیرد زیرا سبب افزایش نیاز میوكارد به اكسیژن میشود. - گشاد كننده های عروقی: این داروها با گشاد كردن عروق سیستمیك سبب كاهش خون های برگشتی و خون های خروجی می شوند.كاهش خون های برگشتی سبب كاهش بازگشت وریدی و در نتیجه كاهش برون ده بطن راست و احتقان ریوی می شود.
نیترو گلیسیرین زیر زبانی و داخل وریدی برای این منظور استفاده می شوند. - آمینوفیلین : گشاد كننده برونش می باشد.كه سبب رفع برونكو اسپاسم در جزیان ادم ریه می شود. این دارو تا اندازه ای سبب افزایش قدرت انقباضی عضله قلب و برون ده قلبی و در نتیجه افزایش ادرار می شود.
نكته:باید توجه شود كه تجویز آمینوفیلین به دنبال سكته قلبی با احتیاط انجام گیرد زیرا احتكال بروز بی نظمی های بطنی را زیاد میكند. - اقدامات دارویی دیگر: مانند آنتی بیوتیك ها (چنانچه ادم در اثر عفونت بروز یافته باشد)و داروهایی نظیر مسدود كننده های گیرنده بتا-مهار كننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین و مسدود كننده های كانال كلسیم به منظور كاستن بار كاری قلب
- حمایت روانی:ترس و اضطراب بسیار شدید از خصوصیات اصلی ادم ریه می باشد.این حالات سبب تشدید و به خطرافتادن حال بیمار می شود.بیمار احساس مرگ ناگهانی می كند.پرستار نباید وی را تنها گذارد.بیشتر با او باشد و اقدامات درمانی را برای او شرح دهد.
- اقدامات دیگر:در مواردی كه اقدامات درمانی ذكر شده قبلی مؤثر نباشد در برخی موارد از دو اقدام درمانی دیگر شامل بستن تورنیكت چرخشی و فلبوتومی(فصد خون)بعنوان روش كمكی استفاده می شود.البته با كشف داروهای مدر جدید بندرت ازاین دو روش استفاده می شود.
عواقب مورد انتظار:
در بیشتر موارد علائم با درمان قابل كنترل است.درمان ادم ریه معمولا با بهبود قابل توجه و مؤثر است.با این حال بیماری قلبی زمینه ای ایجادكننده ادم ریه نیازمند درمان مادام العمر خواهد بود.
فعالیت:
در زمان ابتلا به این بیماری تا پایدار شدن وضعیت بیمار باید در بستر استراحت نماید.پس از درمان میتواند فعالیت های طبیعی خود را از سر گیرد.
عوارض احتمالی:
مرگ در صورت تاخیر در درمان یا ناموفق بودن درمان،اشتباه گرفتن این وضعیت با آسم كه منجر به درمان نامناسب خواهد بود.
رژیم غذایی:
رژیم غذایی كم نمك و كم چربی
بدون دیدگاه